وقتی وارد دفتر مدیریت شدم، انتظار وجود یک کامپیوتر رومیزی روشن و یک نرم افزار برای تعیین کلاس رو داشتم. اما در کمال تعجب من، مدیریت بک دفتر قطور رو بیرون آورد و شروع به ورق زدن کرد.
اول از من پرسید:" چه ساعاتی رو برای کلاس مناسب تر می دونم" من هم ساعات مورد نظرم رو گفتم.
بعد از اینکه اون دفتر قطور رو ده دقیقه ای ورق زد گفت این ساعات کلاس خالی نداریم.
من به فکر فرو رفتم که حالا باید چیکار کنم و چطور برنامه ریزی کنم؟
دوباره که ورق کرد گفت: "نه نه وقت خالی هست!"
در یکی از ستون های خالی اسمم رو و روی یک قبض تاریخ و ساعت کلاسم رو نوشت و به پرونده ای که دستم بود منگنه کرد.
به خاطر معطل شدنم و عجله ای که داشتم. ناخودآگاه در ذهنم در حال طراحی الگوریتم برای نرم افزار آموزشگاه بودم که قابلیت های زیر رو داشته باشه:
- ثبت اسامی هنرجویان
- ثبت اسامی مربیان
- ثبت بازه های کلاس
- مقدار پرداختی هنرجویان
- کاردکس آموزشی هنرجویان و زمان آزمون و کلاس های هر کدوم از گروه های آموزشی
- ارسال پیامک گروهی برای هنرجویان در صورت تغییر ساعات کلاس به هر دلیلی
- امکان جستجو و گزارش گیری و ...
اگر آموزشگاه نرم افزار مناسبی داشت در عرض یک دقیقه کار من با مدیریت تموم میشد و قبض ساعات کلاس در دستم بود یا اصلا برایم پیامک میشد.
حتی این نرم افزار می تونست تحت وب باشه و هر هنرجو وارد سامانه بشه و مشخصات و کلاس های خودش رو در هر زمان و مکانی که بود ببینه.
اینطوری در مصرف کاغذ صرفه جویی میشد و لازم به حمل اون پوشه های بزرگ که در کیف هم جا نمیشن، نبود.
به همهمه ی سالن نگاه کردم و هنرجویانی که منتظر بودن تا به اتاق مدیریت برن تا تعیین کلاس بشن در همین حین یکی از کارمند های آموزشگاه بلند می گفت: "لطفا فاصله اجتماعی رو رعایت کنید!" !و همزمان منشی به مدیر مجموعه گفت: "برای جلسه ای که دارید دیرتون نشه؟ تعداد هنرجوهایی که هنوز تعیین کلاس نشدن، خیلی زیاده"
از خودم پرسیدم این مقاومت برای استفاده از تکنولوژی اون هم برای یک مجموعه ی آموزشی با این تعداد زیاد هنرجو چیه؟
وقتی یک نرم افزار ، چه تحت وب و چه تحت ویندوز مزیت های زیادی داره، مثل:
- دسته بندی شدن اطلاعات
- گزارش گیری و جستجوی آسان
- اطلاع رسانی سریع به کاربران
- استفاده مفید از زمان کارمندان
- استفاده کمتر از کاغذ
- و...
پس واقعا علت این مقاومت چیه؟
آیا به خاطر هزینه های برنامه نویسی ست؟
آیا به خاطر وفاداری به انجام روند کارها به روش سنتی و کاغذی ست؟
آیا به خاطر ترس از بین رفتن اطلاعات ست و وسواس برای لمس اطلاعات و اسناد روی کاغذ؟
آیا ....؟
شما بگید!
علتش چی می تونه باشه؟
